Ο σιμιγδαλένιος χαλβάς είναι το πρώτο γλυκό που μας έρχεται στο μυαλό σε περιόδους νηστείας. Ψημένος μόνο με λάδι και γεμάτος αρώματα κατακτάει με το σπαθί του μια εξέχουσα θέση στο τραπέζι μας. Αυτό που λατρεύω στον σιμιγδαλένιο χαλβά, εκτός από την κοκκώδη υφή του, είναι η έντονη γεύση της κανέλας και του πορτοκαλιού που τον χαρακτηρίζουν. Θέλοντας να ενισχύσω την μπαχαράτη γεύση του τον “σβήνω” με tentura, ένα πικάντικο λικέρ με έντονη την γεύση και τα άρωματα των μπαχαρικών. Έτσι έκανα τον σιμιγδαλένιο χαλβά μεθυσμένο Σμυρνέικο χαλβά. Αφού σας εξήγησα γιατί τον ονόμασα μεθυσμένο, στη συνέχεια θα καταλάβετε γιατί είναι Σμυρνέικος.
Υλικά:
1/2 κούπας σπορέλαιο
2 κούπες σιμιγδάλι χοντρό
3 κούπες ζάχαρη
1 1/2 κούπες χυμό πορτοκαλάδα
2 κούπες νερό
1 κουταλιά της σούπας κανέλα
Ξύσμα 3 πορτοκαλιών
1/2 κούπας Tentura Roots
1/2 κούπας σταφίδες
1/2 κούπας αμύγδαλο
1/2 κούπας καρύδι
Εκτέλεση:
Σε ένα μπολ μουλιάζουμε τις σταφίδες. Σε μια κατσαρόλα βάζουμε το λάδι να ζεσταθεί και τσιγαρίζουμε το σιμιγδάλι. Αφού ροδίσει ρίχνουμε την κανέλα, το ξύσμα πορτοκαλιού και την ζάχαρη. Σβήνουμε τον μεθυσμένο Σμυρνέικο χαλβά με τις σταφίδες και την tentura. Ανακατεύουμε καλά και ρίχνουμε τον χυμό και το νερό. Αναδεύουμε συνεχώς τον χαλβά μας για να μην κολλήσει στην κατσαρόλα. Ο μεθυσμένος Σμυρνέικος χαλβάς είναι έτοιμος όταν ξεκολλάει από τα τοιχώματα της κατσαρόλας και έχει κάνει “σώμα”. Βάζουμε τον χαλβά σε ατομικές φόρμες. Αφού τον ξεφορμάρουμε, τον πασπαλίζουμε με ξηρούς καρπούς και κανέλα.
Η Σμυρνέικη καταγωγή του…
Μένοντας στη Χίο ζεις σε απόσταση αναπνοής από την Τουρκία. Σε μια απόσταση μόλις 20 λεπτών με το καραβάκι της γραμμής έχουν αναπτυχθεί σχέσης ανταλλαγής με την γείτονα χώρα. Πριν μερικά χρόνια γνώρισα την Melike, μόνιμη κάτοικο Σμύρνης. Ανταλλάζοντας επισκέψεις και φιλοξενίες, καθώς γνωριζόμασταν καλύτερα, ανακαλύπταμε τα κοινά της μαγειρικής μας κουλτούρας. Ένα από αυτά είναι ο σιμιγδαλένιος χαλβάς. Στο σπίτι της γιαγιάς της, λοιπόν, έφαγα τον ωραιότερα χαλβά. Όταν ρώτησα το μυστικό, μου είπε ότι αφού τσιγάριζε το σιμιγδάλι το έσβηνε με χειροποίητο λικέρ κανέλας και γαρύφαλλου. Γυρνώντας πίσω προσπάθησα να βρω κάτι αντίστοιχο αυτού του λικέρ και το βρήκα στην tentura. Έτσι ο χαλβάς έγινε μεθυσμένος, έγινε Σμυρνέικος και έγινε άκρως νόστιμος και μυρωδάτος.
@PanDora
